Niekonwencjonalny zespół muzyczny Amor Fou powstał w Mediolanie w 2006 roku. Ich ostatni album, ciekawie zatytułowany Moraliści (EMI 2010), udowadnia, że we Włoszech – kraju „pięknych kobiet i piłkarzy"- można pisać piosenki zaangażowane społecznie, trudne, niewygodne, często kontrowersyjne. Jakie są fundamenty współczesnej moralności? To pytanie zadają sobie nie tylko członkowie grupy (Alessandro Raina – głos, Leziero Resigno, Giuliano Dottori, Paolo Perego), lecz również współcześni filozofowie i socjologowie na czele z Zygmuntem Baumanem (Płynna nowoczesność).
W momencie, gdy świat przeżywa moralny upadek, ten album przywraca wiarę w człowieczeństwo. Każda piosenka w formie poezji prowokuje (Niedzielna kokaina, Anita, Seks Aniołów) i skłania do refleksji (Grzesznicy w blue jeans, Dolmen), ucząc też jak zacząć nie umierać (Obietnice).
Krążek Moraliści jest muzyczną analizą społeczeństwa przeprowadzoną na podstawie losów dziesięciu rzeczywistych postaci, urodzonych w latach 1950- 1980 (okres między datami urodzenia autorów i ich rodziców), opisanych według kanonu nawiązującego do Neorealizmu i do kina reżyserów takich jak Elio Petri, Antonioni, Rosi, Lizzani, Pietrangeli i Sorrentino. Bohaterowie tego głębokiego muzycznego opowiadania w stylu Baustelle, Afterhours, De Andrè są postaciami bądź historycznymi, pochodzą z gazet, bądź są archetypami ludowych opowieści jak np. Enrico Depedis „umoralniony bandyta". Jest wśród nich również homoseksualna samobójczyni, matka pełna wyrzutów sumienia, ksiądz zafascynowany młodym chłopcem, czy wyizolowany starzec postrzegany jako jasnowidzący wariat… „Opowiadanie" kończy się tytułowym utworem Moraliści, czym składa hołd Pierowi Paolo Pasoliniemu i jego Zgromadzeniu miłosnemu. W finale dzieci recytują wersy poezji Sandro Penny, które stają się przesłaniem albumu: życie jest niczym innym jak pasmem przeplatających się radości i zalu.
Nessun commento:
Posta un commento